Polecane

Promocja książki Ukraińcy na Ziemi Bytowskiej. Historia i teraźniejszość

W niedzielę, 21 kwietnia 2024 r. po mszy w cerkwi św. Jerzego w Bytowie odbyła się promocja książki „Ukraińcy na Ziemi Bytowskiej. Historia i teraźniejszość” wydanej przez Gminę Bytów.

Więcej…
Bożonarodzeniowa msza św.

In order to view this object you need Flash Player 9+ support!

Get Adobe Flash player

Informacje o parafii Bytów

 

 

 

Parafia Greckokatolicka

 ( bizantyjsko-ukraińska )

p.w. Świętego Jerzego w Bytowie

 

Cerkiew – Plac Szymona Krofeya 5

 

Parafia w Bytowie jest jedną z najstarszych parafii w Polsce po wysiedleniu 1947 r. Do 1989 roku wszystkie nabożeństwa liturgiczne odprawiały się  w łacińskim kościele św. Katarzyny. W 1982 roku greckokatolicka wspólnota nabyła zrujnowany poewangelicki kościół św. Jerzego po czym odremontowała go przystosowując wnętrze do wymogów liturgicznych wschodniego obrządku. Cerkiew poświęcono w 1989 r.

 

Proboszcz – ks. Stefan Prychożdenko ( dekret biskupa eparchii Wrocławski-Gdańskiej )

Parafialna strona intrnetowa : cerkiew.ebytow.pl

 

 

 

Msze św. w niedziele i święta godz.10.00

w dni powszednie godz.18.00

Przed każdą mszą św. możliwość spowiedzi

 

W parafii prowadzi się nauczanie religii i języka ukraińskiego

Msze św. oraz homilie odprawiane są w języku ukraińskim

 

 

W tym roku nasza parafia niesie trud kosztownego remontu dachu cerkwi, który pokryty jest gontem. Dach wiele lat chronił i zdobił naszą świątynię, ale ostatnio pojawiło się dużo ubytków, co powodowało zalewanie świątyni. Dużym nakładem pracy i zaangażowaniem otrzymaliśmy dofinansowanie od Rady Miejskiej Bytowa i Urzędu Marszałkowskiego w Gdańsku, a także od Konserwatora Zabytków. Niestety wysoka inflacja przewyższyła koszt tej wielkiej inwestycji. Musimy zatem uzbierać większy wkład własny.

Osoby chętne mogą pomóc, wpłacając swoje ofiary na konto naszej parafii:

Parafia Greckokatolicka pw. Św. Jerzego w Bytowie:

Bank Spółdzielczy w Bytowie

nr konta 57932100010013837020000010

 

Książka

 

ДОБРІ ВІСТІ. DOBRE WIEŚCI: ODC. 10.10.2022

 

wykrzyknik Завершення шкільного року у Битові

wykrzyknik Благодійний концерт у Битівській церкві

wykrzyknik Урочисте Святе Причастя

wykrzyknik ВІДВІДИНИ ВЕРТЕПУ У ЦЕРКВІ СВ. ЮРІЯ В БИТОВІ

 

wykrzyknikВізит Владики Кир Аркадія у Битові. 

 

 

wykrzyknikВшанування пам'яті жертв Голодомору

 

wykrzyknikВізит Преосвященного Владики Аркадія Трохановського в Парафії Св. Юрія у Битові.

 

  wykrzyknik  Ks. Stepan Prychożdenko – powołany na urząd Dziekana Gdańskiego

Dekanaty

 

 

wykrzyknikWspólna modlitwa na początek Wielkiego Postu

 

Про Прощення, Великий Піст та Соборчик

 

 

 

 

 

Різдвяні святкування у Битівській церкві св.Юрія!

 

Різдво 2021 Виступ дітей- Церква у Битові

Великопосні online реколекції з вроцлавського собору

 

 

 

Eparchia Olsztyńsko-Gdańska

 

Eparchia Olsztyńsko-Gdańska - Youtube

Kamera na żywo w Katedrze Eparchii Wrocławsko-Gdańskiej we Wrocławiu

 

<<< lub wersja audio mszy z Cerkwii w Bytowie >>>

 

=======================================================================

 Звіт – Битів 24.11.2019 r.

 

 

Archiwum

Historia Parafii w Bytowie od Akcji Wisła w 1947 r.

Historia Parafii w Bytowie od Akcji Wisła w 1947 r.

Przesiedleńcy z akcji „Wisła” przybyli do powiatu bytowskiego z Ziemi Przemyskiej, Leska, Sanoka (maj 1947) oraz z Sokalszczyzny (sierpień 1947). Razem z deportowanymi z Sanoka przyjechało dwóch księży greckokatolickich: ks. Paweł Harenza ze wsi Torki iks. Teodor Seredyński z rodziną. Ks. Harenza był chory i w podeszłym wieku.

 

Zaraz po przybyciu na miejsce nowego osiedlenia ks. Seredyński rozpoczął pracę duszpasterską wśród swoich wiernych. W jedynym wtedy bytowskim kościele p. w. św. Katarzyny odprawiał Liturgie wschodnie. Nie było to mile widziane przez ówczesnych łacinników. Dlatego też ks. Seredyński musiał przenieść swoje nabożeństwa do malutkiej i ciasnej kaplicy, która mieściła się w budynku Państwowego Domu Dziecka. Opiekunkami sierot były wtedy siostry zakonne. Nie zważając na wymiary wspomnianej kaplicy (mogła ona pomieścić nie więcej niż 10 osób), ks. Teodor służył swoim wiernym.
Posługa duszpasterska ks. Seredyńskiego wśród grekokatolików w Bytowie nietrwała długo (1947 – 1949), gdyż 25 grudnia 1947r. odszedł on do Pana. Pogrzeb poprowadził ks. Bazyli Hrynyk, który objął „parafię” po śp. ks. Teodorze. Na liturgie greckokatolickie przychodziło z Bytowa i okolic ok. 1000 osób. Udało się założyć chór cerkiewny, którym dyrygował kleryk Jarosław Hamerski ( zmarł śmiercią tragiczną na trzecim roku studiów).

 

Żeby ochrzcić dziecko lub udzielić ślubu w obrządku wschodnim, potrzebne było pisemne zezwolenie kapłana łacińskiego. Ks. Hrynyk nie prowadził ksiąg metrykalnych. Wszystkie metryki, zaświadczenia oraz wszelkie inne dokumenty były wysyłane do odpowiedniej parafii łacińskiej. W takich warunkach ks. Hrynyk był z bytowskimi grekokatolikami do1952r. Wtedy to łaciński proboszcz ks. Szczerbiński zabronił ks. Bazylemu odprawiać. Jednak ks. Hrynyk uzyskał od biskupa łacińskiego jednorazową zgodę na odprawienie Służby Bożej. Wtedy też łaciński proboszcz nie wpuścił go na plebanię. Jeszcze przez jakiś czas ks. Hrynyk pracował w Kwasowie k. Sławna, lecz był to krótki okres. W końcu 1953r. księdzu zaoniono przyjeżdżać na terytorium ówczesnego województwa koszalińskiego. W1954r. ks. Hrynyk został aresztowany i uwięziony do 1956 r.

 

W 1954 r. przybył ks. Jaworski. Władze świeckie wydały mu zgodę na odprawianie nabożeństw wschodnich i przeznaczyły na te cele niewielką kaplicę. Bardzo szybko okazało się, że ks. Jaworski jest kapłanem prawosławnym, choć sam zapewniał, że jest greckokatolickim. Okazało się, że miał silne powiązania z komunistyczną władzą i UB. Ks. Jaworski wyjechał z Bytowa, gdy ludzie dowiedzieli się o tym.

 

Bytowska wspólnota nie pozostała jednak bez pasterza. Potrzeba było bardzo wielu starań, by zabrzmiało Słowo Boże w rodzimym obrządku. Taka szczęśliwa chwila nastała w 1957 r. kiedy to ks. Stefan Dziubyna odprawił pierwszą Liturgię. Wielkanocne modlitwy i śpiewy znów rozbrzmiały w kościele p. w. św. Katarzyny w Bytowie. Ks. Dziubyna przyjeżdżał ze Słupska we wszystkie święta, które przypadały w dni powszednie. Chórem cerkiewnym opiekował się Jarosław Diakiw. Ks. Dziubyna pracował w Bytowie do 1960 r.

 

Gdy powstała greckokatolicka placówka duszpasterska w Białym Borze, ks. Dziubyna został jej proboszczem. Do Bytowa i Białego Boru dojeżdżał ze Słupska, gdzie mieszkał w klasztorze i był kapelanem łacińskich sióstr zakonnych.

 

W Słupsku i okolicach pracowało jeszcze dwóch księży greckokatolickich. Byli to: ks. Pryjma, który prowadził kancelarię jednej z łacińskich parafii w mieście oraz ks. Nikodem Stecura, który pracował w łacińskiej parafii we wsi Rokita k. Bytowa. W Bytowie również posługę duszpasterską nieśli księża: Kulibaba iCzerwinczak.

 

W latach 1960 –1961 na czele parafii stanął ks. Czerwinczak , który na nabożeństwa przyjeżdżał z Warszawy. Jednak ze względu na stan zdrowia już w 1961 r. jego obowiązki przejął ks. Hrynyk. W tym samym roku wyjechał on do Przemyśla, a jego miejsce zajął ks. Michał Werhun, po którym obowiązki przejął ks. dr Teodor Sawka. Kapłan ten przyjeżdżał na każde święto aż z Wrocławia. Tak było do 1967 r. W latach 1968 – 1971 posługę sprawował ponownie ks. Werhun.

 

W 1972 r. do Bytowa powrócił ks. T. Sawka i przebywał tu do 1982 r. W tym czasie rozpoczęły się starania księdza i parafian o własny „kąt” na cerkiew. Najlepszym miejscem były ruiny starego kościoła ewangelickiego. Jednak bardzo ciężko było uzyskać pozwolenie na remont starej ruiny. Ks. Sawka w swoim mieszkaniu prowadził lekcje religii. W 1982 r. przeszedł on na emeryturę, a nowym proboszczem został ks. W. Pyrczak. W pracy duszpasterskiej pomagali mu księża: Michał Borys, Roman Wruszczak i Bohdan Hałuszka. Wszyscy księża mieszkali w Koszalinie, a do Bytowa tylko dojeżdżali. Nauką religii zajmowała się s. Anatolia.

 

Ks. Pyrczak czynił starania, by otrzymać ruiny kościoła ewangelickiego i rozpocząć adaptację budynku na potrzeby cerkwi. Starania zakończyły się sukcesem i w 1984 r. rozpoczęła się odbudowa świątyni. Wszystkie sprawy prowadził p. Jarosław Diakiw. Ruiny kościoła były zabytkiem, stąd też projekt odbudowy musiał zachować historyczny charakter budowli. Architektem, który wykonał projekt był p. Buraczyński ze Słupska. Po dwóch latach projekt odbudowy został przyjęty przez konserwatora wojewódzkiego Z. Daczkowskiego. Dopiero wtedy można było rozpocząć prace remontowo – budowlane. Doprowadzono wodę, instalację elektryczną, wzmocniono fundamenty, zasypano i zamurowano krypty grobowe w piwnicy. Wszystkie prace wykonywali parafianie.

 

W 1985 r. został wyświęcony wychowanek naszej parafii ks. Piotr Hudko, który prymicyjną Liturgie sprawował jeszcze w łacińskim kościele p.w. św. Katarzyny. W tym samym czasie nowym duszpasterzem został ks. Jarosław Moskałyk, który włożył swój wkład w remont świątyni. W 1987 r. ks. Jarosław odszedł z Bytowa, a parafię przejął ks. Bohdan Krupka. Do końca 1988 r. budowla była już pokryta papą.

 

Pod koniec 1988 r. parafię przejął o. Jozafat Romanyk (ówczesny Wikariusz Generalny). Organizacją robót dalej zajmował się p. J. Diakiw, który niestety nie doczekał się ukończenia prac, gdyż zmarł w lipcu 1989 r.

 

W drugiej połowie 1989 r. w jeszcze nie do końca wyremontowanej cerkwi zaczęto odprawiać nabożeństwa. Proboszczem w Słupsku został ks. Roman Malinowski, który dojeżdżał także do Bytowa. W 1991 r. został on proboszczem parafii w Bytowie i Miastku.

 

Ks. Roman Malinowski pokrył dach gontem, położył płytki i podłogi wewnątrz cerkwi. Prace nabrały mocnego tempa. Zainstalowano ikonostas położono i uruchomiono intalację elektryczną , umieszczono nową wieżyczkę na dachu cerkwi, zainstalowano odgromówkę. Wnętrze świeżo wymalowano i zainstalowano newe ławki. Ks. Proboszcz Roman Malinowski zakończył prace budowlane, uporządkował i ogrodził plac wokół cerkwi, położył asfalt na wjeździe do cerkwi oraz przygotował uroczystości poświęcenia obiektu. Uroczysta konsekracja bytowskiej cerkwi miała miejsce 28 października 1989 r. z udziałem Władyki Jana (Martyniaka), kapłanów i ok. 2000 wiernych. Było to niewątpliwie ogromne wydarzenie, gdyż w tamtym czasie była to pierwsza własna świątynia na Pomorzu, którą zbudowali Ukraińcy.Obiekt cerkwi oraz 15 hektarów ornej ziemi w obrębie Udorpie stanowią własność greckokatolickiej parafii św. Jerzego w Bytowie.

 

Od tego czasu ukraińscy grekokatolicy prowadzą unormowane życie religijno – społeczne już we własnej cerkwi.

 

 

Zebrał i opracował ks. mgr Roman Malinowski

 

 

 

 

Nagrobki pod opieką parafii

Отець Теодор Савка

*23.03.1913

+29.02.1992

Отець Теодор Серединський

*19.10.1877 r.

+23.12.1949

Меланія Серединська

*13.01.1882

+13.07.1958

Стефанія Гамерська

*4.12.1885

+27.10.1962

Вічная пам` ять!

Lokalizacja grobu

Kroniki z czasów kozaczczyzny

Wstęp


Następną podstawą mojego cyklu opracowań będą kroniki z czasów kozaczczyzny, kiedy Ukrainą rządzili hetmani. W latopisach zawartych jest wiele ważnych wydarzeń, które nie można pominąć, gdyż mają one wpływ na odczytanie prawdziwego kontekstu historycznych faktów, bądź ich wykluczenie co może wskazywać na celowe wypaczenie prawdziwości konkretnych zdarzeń.

Faktami często się manipuluje, albo się ich celowo nie ujawnia żeby osiągnąć swój cel. Takich przykładów jest bardzo dużo. Nie trzeba daleko sięgać. Tak zwana sienkiewiczowska historia chciała przedstawić czasy Kozackiej Ukrainy na swój sposób. Niedawno zmarły historyk i polityk Jacek Kuroń w jednym ze swoich ostatnich artykułów starał się prostować ową sienkiewiczowską historię z „Ogniem i mieczem” nazywając rzeczy po imieniu, że Jarema Wiszniowiecki to zlatynizowany i spolszczony ukraiński szlachcic, Zagłoba to ukraiński kobzar (lirnik) śpiewający ukraińskie dumy, pułkownik Wołodyjowski to też Ukrainiec nie umiejący długo mówić po polsku, Bohun pułkownik to nie Jurko a Ivan i nigdy nie spotkał się z Wołodyjowskim. Szarą eminencją kreującą całość ówczesnej polityki to zakon Jezuitów, którego celem była latynizacja i polonizacja ukraińskiej elity i dużej części ukraińskiego narodu oraz podporządkowanie go sobie jako tanią i posłuszną siłę roboczą tamtych pańszczyźnianych czasów. To jezuici dążą do podpisania unii Brzeskiej. Z jednej strony jest dobra idea połączenia się z kościołem powszechnym a jest i druga strona medalu, rozbić jedność ukraińskiego narodu w myśl rzymskiej maksymy devide et impera (dziel i panuj).To wówczas rozpoczęła się wojna pomiędzy katolikami a prawosławnymi nazywając prawosławnych schizmatykami. To w tamtych czasach zaczęła się martyrologia ukraińskiego chłopa za panowania polskich panów. Ale jak trwoga to do Boga .Historyk, zakonnik-bazylianin o.Wełykyj opierając się na watykańskich archiwalnych dokumentach pisze, że w momencie zagrożenia dla chrześcijaństwa ze strony tureckiej, nuncjusz apostolski zwraca się o pomoc do ukraińskich, prawosławnych wolnych kozaków. Za odpowiednią opłatą, kozacy w liczbie 20 tysięcy atakują Turków w drodze na Wiedeń przelewając swoją krew w obronie chrześcijaństwa, osłabiając turecką armię i ponosząc przy tym wielkie straty. W dokumentach jest mowa o identycznej propozycji nuncjusza apostolskiego, skierowanej do Jana Sobieskiego. Za odpowiednią sumę (jest ona wymieniona w dokumentach papieskich) Sobieski zgadza się wyruszyć na Wiedeń z pięcioma tysiącami szeregowego wojska, mającego nadzieję wzbogacić się na tej wojnie i dorobić się godności szlacheckiej obiecanej przez Jana Sobieskiego. Polska magnateria i szlachta na tę wojnę nie poszła bo to się im nie opłacało.Pod Wiedniem walczyło pięć tysięcy francuskich najemników, również opłaconych przez nuncjusza apostolskiego pod chorągwią papieskiego państwa. Całość wojny z Turkami pod Wiedniem była finansowana przez papieża.

To tylko niektóre przykłady historycznych prawd, które radykalnie zmieniają całość naszego historycznego myślenia.

Kozackie kroniki to nie całość ukraińskiej historii tamtych czasów, ale analizując je można dojść do całkiem innych kontekstów historycznych a przy tym do innych prawd.

Zapraszam do czytania i swoich przemyśleń w oparciu o moje opracowania, gdyż mogą one pomóc wam odnaleźć się dzisiaj i zrozumieć, że my Ukraińcy jesteśmy spadkobiercami naszych minionych historycznych czasów a przyszłość należy do nas !!!

ks. mgr Roman Malinowski.

 

 

 Inne kroniki Rusi-Ukrainy

 

 Doba kozacka na Ukrainie

 

  Kozackie wojsko i wyprawy wojenne 

 

  Ukraińskie kozackie państwo
 

  Hetman Ukrainy i starszyzna

 

  Hetmańska stolica na Ukrainie

 

  Kozacki ubiór i kuchnia na hetmańskiej Ukrainie

 

   Bankiet u polskich panów i szlachty

 

  Obraz ukraińskiego chłopstwa

 

  Pańszczyzna (kripaczczyna) na Ukrainie

 

  Ukraińskie społeczeństwo przeciwko ciemiężcom i pańszczyźnie

 

 Patriotyzm – za naród i państwo

 

  Świadomość narodowa na Ukrainie

 

Darmowy licznik odwiedzin

Opracowania historyczne

Nowość - cykl opracowań - kroniki z czasów kozaczczyzny
=============================================

Od autora.

Szanowny czytelniku-internaucie! Piszę w języku polskim , aby mogli czytać wszyscy a nawet Polacy. Zwracam się do was z informacją dotyczącą mojego cyklu opracowań historycznych. Jestem księdzem greckokatolickim w stanie spoczynku , poza strukturami parafialnymi. Mając wiele wolnego czasu postanowiłem go czymś pożytecznym wypełniać. Zdecydowałem , że zajmę się historią Rusi-Ukrainy. Tematycznie skoncentrowałem się na kronikach-latopisach Rusi-Ukrainy.

Historia to przedmiot , który analizuje , selekcjonuje i wybiera (podaje) optymalną , a przynajmniej przybliżoną prawdę. Czas dzisiejszy wiele od nas wymaga ale jest czasem bardzo niebezpiecznym. Każdy chce aby jego prawda i racja była uznawana za najwiarygodniejszą. W czasie tzw. wojny hybrydnej pojawia się wiele nowych , zamazanych , nieprawdziwych historii , interpretacji , zmienia się znaczenia słów , handluje się archiwalnymi dokumentami historycznymi , często podważa się ich wiarygodność , wycina się niewygodne pasusy , czasami niszczy się całe stosy książek.W odległych dawnych czasach , przepisując dokumenty , kroniki czy inne historyczne dzieła zmieniano na swoją korzyść całe konteksty historycznych wydarzeń .

W swoich opracowaniach staram się spojrzeć w miarę realnie ale i krytycznie na nasze latopisy „Powist` Wremennych Lit”.To ciężki do czytania utwór. Dziennie , ze zrozumieniem można przeczytać i przemyśleć nie więcej jak dwie do czterech kartek. W oparciu o nasze latopisy chcę wykazać i udowodnić , że Ruś i Ukraina to ten sam kraj , dlatego w swoich opracowaniach posługuję się terminem „Ruś- Ukraina. Uważam , że wszyscy , zwłaszcza ukraińscy historycy popełniali błąd nie łącząc tych dwóch słów w jedną , nierozerwalną nazwę naszego kraju Ruś-Ukraina. Dzisiaj nie mielibyśmy problemu z Rosją , która utożsamia swoją nazwę Rassija z nazwą Ruś twierdząc , że jest to „ to samo” i jest to „ten sam naród” i „ to samo chrześcijaństwo”.Tutaj odsyłam do wyjaśnień profesora Mychajła Łesiwa , który daje wykładnię ( źródłosłów) słowotwórczą słów „rassija” i „ruś”.Są to dwa różne słowa , nie mające ze sobą nic wspólnego. Często twierdzi się , że Ukraina nigdy nie istniała i nie miała swojej państwowości. Czytając moje opracowania , proszę zwrócić na ten aspekt swoją uwagę. Jeszcze przed przyjęciem chrześcijaństwa struktury państwa już istniały. Już wówczas Było konkretne terytorium , zjednoczone , bardziej lub mniej , plemiona , wspólny język i waluta. Istniało nie pisane i pisane prawo. Istniała wspólna tradycja i kultura. Wszystkie te elementy jeszcze bardziej zespoliło chrześcijaństwo , wspólna wiara , nowa tradycja i prawo. Rassiji wówczas nie było i długo nie będzie. Kiedy Kijów , w momencie chrztu , miał kilkaset lat to na terytorium przyszłej Moskwy były jedynie bagna i kumkały żaby. Kiedy pogańscy Moskowici na czele z ich księciem Andrzejem (prawie dwieście lat po przyjęciu chrześcijaństwa przez Ruś-Ukrainę) najechał na Kijów to pierwszy jego nakaz brzmiał „ wyciąć wszystkich chrześcijan”.Przy okazji , Moskowici to w tym czasie zlepek zauralskich , śkośno-okich w dół , plemion wymieszany z Uhrofinami i osiedlonymi w suzdalskim kraju. Sam Putin powiedział , że zarzuca im się życie za tradycją i prawem islamskim , później tylko nazwaną tradycją chrześcijańską. W ich codziennym bycie można dopatrzeć się wielu elementów z mentalnosci islamu. Sam fakt , że Moskowici przez ponad czterysta lat płacili daninę chanowi Uzbekowi świadczy o genetycznym wymieszaniu się pokoleń , nabywaniu i wrastaniu w mentalność , że jest jeden wódz i należy się jemu podporządkować , należy eliminować tych , którzy są nieposłuszni (wycinano w pień wszystkie , nieposłuszne klany i plemiona).Przez ponad 400 lat wszystkich carów Moskowitów koronował chan czapką „mongołką” z mongolskim napisem dookoła. Po oderwaniu się od chana Uzbeka , Moskowici podpadli pod panowanie chana krymskiego i jemu płacili daninę przez ponad 100 lat. Jest także pytanie o moskiewski patriarchat. Historia jest zamazana przez samych Moskowitów aby wszystko wskazywało na to , że Moskowici to to samo co Ruś-Ukraina i chrześcijaństwo ich pochodzi od wspólnego korzenia Włodzimierza Wielkiego. Wspomniany patriarchat moskiewski jest nielegalny ani kanoniczny , gdyż osiągnięty był przez stosowanie głodzenia zwabionego patriarchy Jeremiasza do Moskwy przez cara i w trącenia go do lochów aż ten podpisze dekret tworzący moskiewską patriarchiję. Pytanie jest jedno : czy dekret podpisany pod naciskiem stosowanych tortur jest ważny – kanoniczny , czy nie?

Ciekawa też była historia z metropolią kijowską. W 1686 roku , psełdopatriarchija moskiewska , przekupiła zwierzchniego (wsełeńskiego) patriarcha Dionizego w Konstantynopolu , aby ten dekretem swoim podporządkował metropolię Kijowską patriarchiji moskiewskiej .Ceną tego dekretu było 200 czerwieńców w złocie i sobolowe skórki.Czy to było kanoniczne???Jest bardzo wiele takich pytań i przykładów świadczących o tym , że Ruś-Ukraina to nie Rassija , że Ruś-Ukraina to nie „młodszy brat” i w ogóle nie brat!

Od tamtych czasów do dzisiaj , nie dają Ukrainie spokoju. W późniejszym czasie i także do dzisiaj są próby fałszowania historii. Właśnie o to mi chodzi , aby czytając te opracowania wytworzyć w sobie poczucie pewności o swoim pochodzeniu , przestać się bać , wytwarzać w sobie moc , wyzbyć się poczucia niższości , być wiernymi swojej ojczyźnie , swojej cerkwi i Bogu. Mamy swoją Ukrainę , mamy starą , głeboką historię naszych przodków , mocny , niepodważalny fundament , zbudowany przez królów , książąt , hetmanów , metropolitów i biskupów , pisarzy , poetów , artystów , twórców tradycji i kultury , naukowców i cały ukraiński naród.Nas będą rozliczać następne po nas pokolenia. Nie można tłumaczyć się niemożnoś-cią, nieświadomością , brakiem wiedzy historycznej .Zacytuję tutaj prowadzacego program „Maszyna czasu” na „Kanale 5” ukraińskiej telewizji : „Nieznajomość historii nie zwalnia nas od odpowiedzialności!!!”.

ks. Roman Malinowski

 

 

Chrześcijaństwo na Rusi-Ukrainie przed 990 rokiem

 

 

Geografia religijna starej Europy

 

 

Słowiańskie wierzenia

 

 

Chrześcijaństwo na Rusi-Ukrainie w IX w. i na początku X wieku

 

 

Księżna Olga i chrystianizacja Rusi – Ukrainy

 

 

Proces wprowadzania chrześcijaństwa przez księcia Włodzimierza na Ruś-Ukrainę

 

 

Kto ochrzcił Ruś – Ukrainę – skąd pochodziło duchowieństwo ?

 

 

Polityka zewnętrzna i wewnętrzna Włodzimierza Wielkiego księcia Rusi - Ukrainy

 

 

Wsie i miasta dawnej Rusi-Ukrainy.

 

 

Gospodarstwa w dawnej Rusi-Ukrainie.

 

 

Rzemiosło ruskich słowian.

 

 

Dwory i książęce pałace na Rusi-Ukrainie.

 

 

Prawo w dawnej Rusi.

 

 

Niektóre obrzędy u słowian na Rusi-Ukrainie

 

 

Wojna i rycerstwo Rusi-Ukrainy

 

 

Tworzenie się patriotyzmu

 

=======================================================

Cykl opracowań ks. R.Malinowskiego



 

Początki życia monastycznego w dawnej Rusi – Ukrainie

 

Wielkie postacie duchownych-mnichów dawnej Rusi-Ukrainy

 

Życie chrześcijańskie na Rusi – Ukrainie

 

Rozwój chrześcijańskiej kultury na Rusi – Ukrainie.

 

Duchowieństwo w dobie przemian na Ukrainie.

 

Książęta i szlachta Rusi-Ukrainy.

 

Bractwa na Ukrainie

 

Przykłady sakralnego budownictwa starego Kijowa 

 

Pamiątki kultury Halicko – Wołyńskiego państwa.

 

 

Darmowy licznik odwiedzin
mapa
Link